Istituto Nazionale di Studi sul Rinascimento · SIGNUM
Calor, inquit Aristoteles, et lux a stellis fit aere ab illarum. Et alibi:
latione contrito; motus enim ligna et lapides et ferrum ignire
aptus est, rationabilius igitur id quod igni propinquius est.
Propinquior autem est aer, veluti et in iis quae feruntur sagittis;
hae enim et ipsae sic igniuntur, ut plumblei earum mucrones
colliquescant. Et quoniam hae igniuntur necesse est eum qui in
ipsarum circuitu est aerem hoc idem pati; hae igitur ipsae inca-
lescunt, quia in aere feruntur qui ob plagam motu ignis fit.
Eorum autem quae sursum sunt unumquodque in sphaera fer-
tur, ut ipsa quidem non igniantur, aerem autem cum sub cor-
poris circulariter moti sphaera existat necesse est cum illa fertur
incalescere, et hac maxime qua Sol exstat infixus. Quapropter
exoriente ipso et appropinquante et super nos existente gene-
ratur calor
Motionem, inquit, secernendi incendendi-. Calor itaque qui a Coelo fit, non ab
que aeris facultate praeditam videmus, ut ea etiam quae ferun-
tur liquari saepe conspiciamus. Itaque una Solis motio tepori
calorique afferendo est satis, incitatam enim esse oportet et pro-
cul non distare. Ac quae quidem stellarum est velox sane est,
sed procul abest, quae vero Lunae inferior quidem est, sed
tarda, Solis autem motio satis utrumque habet. Porro calorem
una cum Sole excitari rationi consonum esse intelligimus, ex iis
quae apud nos fiunt similitudine sumpta; nam et hic si quaedam
vi ferantur proximus aer primum incalescit; idque recta evenit
ratione, quandoquidem rei solidae motus aerem maxime secer-
nit. Partim itaque hanc ob causam ad hunc locum calor perdu-
citur, partim quod ignis aerem ambiens motione saepius divel-
latur, et vi deorsum feratur
indice 
cerca 
citazioni 
edizioni 
confronta testi