Kepler, Johannes

Harmonices Mundi libri V

habeat etiam

παλιννόστους διφρεῖας, quamvis illos non habeat per anti-
quos Pythagoreos, sed eorum loco

τὸ κέντρον, διὸς φυλακὴν, (quod ipso-
rum dogma successor. Proclus oblivione saeculorum velut diluvio
deformatum, non agnovit) habeat et γενέθλην ex se βλαστήσασαν, et quic-
quid est naturale: cedat vicissim philosophia Procli Christianis dog-
matibus, cedat Sol sensibilis Mariae filio, filium illum Dei, quem
Proclus alloquitur sub Titanis nomine,

ζωαρκέος, ὦ ἄνα, πηγῆς αὐτὸς
ἔχων κληίδα, et illa,

πάντα τεῆς ἔπλησας ἐγερσινόοιο προνοίης; et illam po-
testatem immensam

μοιράων et quae in

nullâ philosophia legebantur
ante promulgationem Evangelii, Daemonas formidantes minax illius
flagellum, daemonas animabus insidiantes,

ὄφρα ὑψιτενοῦς λάθοιντο πατρὸς
περιφεγγέος αὐλῆς; et quis nisi Verbum patris est ille

εἰκὼν παγγενέταο
θεοῦ, οὗ φανέντος ἀπ' ἀῤῥήτου γενετῆρος παύσατο στοιχείων ὀρυμαγδὸς ἐπ'
ἀλλήλοισιν ἰόντων secundum illud, Terra erat rudis indigestaque moles,
et tenebrae super faciem abyssi; et, Divisit Deus lucem a tenebris,
aquas ab aquis, mare ab aridâ: et, Omnia per ipsum Verbum facta sunt.
Quis nisi Iesus Nazarenus, Dei filius, Ψυχῶν ἀναγωγεὺς, pastor anima-
rum, cui offerenda ἱκεσίη πολυδάκρυος, ut nos purget a peccatis,
exque sordibus eruat τῆς γενέθλης (quasi peccati originalis fomitem fateretur),
et a poenis malisque custodiat,

πρηύνων θοὸν ὄμμα δίκης: scilicet iram
Patris? et quae alia velut ex Hymno Zachariae deprompta legimus,

Ἀχλὺν ἀποσκεδάσας ὀλεσίμβροτον ἰολόχευτον, ut sc. animabus versantibus
in tenebris et umbrâ mortis, det

φάος ἅγνον et

ὄλβον ἀστυφέλικτον ἀπ'
εὐσεβίης ἐρατεινῆς; id enim, est, servire Deo in sanctitate et iustitia om-
nibus diebus nostris.
Haec igitur et similia seponamus nos iam, adque doctrinam Ecclesiae
Catholicae, cuius sunt propria, remittamus: Cuius vero causa potissi-
mum fatta est mentio Hymni, id videamus. Eundem enim Solem, qui

Ὕψοθεν ἁρμονίης ῥύμα πλούσιον ἐξοχετεύει, eundem de cúius prosapiâ
oriundus Phoebus,

κιθάρῃ ὕπο θέσκελα μέλπων Εὐνάζει μέγα κῦμα βαρυ-
φλοίσβοιο γενέθλης, et cuius chori consors est Paean,

Πλήσας ἁρμονίης πα-
ναπήμονος εὐρέα κόσμον, eundem inquam primo statim Hymni versiculo
salutat

Πυρὸς νοεροῦ βασιλέα. Quo exordio simul indicat, quid Pythagorei
sub Ignis vocabulo intellexerint; (ut mirum sit, discipulum a magistris
in Centri loco, quod ipsi Soli dabant, dissentire): simul totem Hymnum
a corpore Solis, eiusque qualitate luce, sensilibus, ad intellectualia trans-
fert: et illi suo Πυρὶ νοερῷ (igni forte Stoicorum artifici) illi Platonis
sui creato Deo, Menti principi seu Αὐτόνῳ, sedem regiam in corpore
Solis assignavit; Creaturam et eum, per quem omnia creata sunt, con-
fundens in unum. At nos Christiani, melius distinguere docti, Lógon

pagina successiva »

p. 365