Ficino, Marsilio

Epistolarum Familiarum Liber I

65
Laudare prestat benivolentiam quam ingenium

Marsilius Ficinus Angelo Politiano poete Homerico s. d.

Acceperam calamum, Angele, ut tuam istam Homericam Mu-
sam miris in celum laudibus quoad possem extollerem; repente au-
tem sic interpellavit me Cupido: «Quid agis, inepte Ficine? Sem-
perne in laudibus Muse versaberis? Me lauda, philosophe, si vis absque
adulationis suspitione laudare. Si Musam celebras Politianam, An-
gelum solum celebras; si Cupidinem, Angelum una atque Marsilium:
ego enim communis vestrum Amor sum, utrunque colo, ab utro-
que color». Hec, Angele, deus ille mihi. Sed ego illi inquam: «Verax
est Musa Politiana, nunquam mentiri me compulit. At tu, periure
Amor, me cogis mentiri quotidie: ita heri delitias Politianas amabam,
ut iurarem eas in posterum vehementius amare non posse; sic hodie
rursus amo, ut iurem me heri eas non satis amasse, utque simul
affirmem non posse cras ardentius amare quam hodie; «cras» istud
quotidie similiter me deludit. Semper adultus est meus amor (quis
credat?), semper et adolescens. Adolescat tamen, ut placet, modo
non senescat. Sed audi, Cupido: non Venus Amoris huius mater
est sed Calliope; fovet hunc Musa sedulo, crescit assidue; crescat
hoc fomento iugiter et periurus sit: non est hoc vitium in Amore».

pagina successiva »

p. 121