Campanella, Tommaso

De cerimonialibus Iesu Christo observatis

zabantur ab illo confitentes peccata sua ubi sane frustra esset confessio
ante baptismum nisi ordinaretur ad remissionem peccatorum confessorum
in ordine ad baptismum vocatum paenitentiae in remissionem peccatorum.
Accedit authoritas Basilii

in lib. de bap.mo dicentis simulatque acces-
serat quis et peccata sua confitebatur quantacumque, et qualiacumque fuis-
sent in Iordanis flumine baptizabalur et confessim remissionem pecca-
torum accipiebat. Item Cyrillus Chal.

<sic!> 3.° ait baptizabantur a
Ioanne confitentes peccata sua, primum ostendebant vulnera, deinde,
medicamenta ponebat et credentes liberabat ab igne aeterno. Praeterea
Magister

in 4.o dist. 2. docet eos qui baptizati baptismo Ioannis fidem
Trinitatis habebant, et in Christo spem ponebant non fuisse rebaptizatos
ab Apost., sed manus impositione receptos; qui non ponebant spem in
nudo baptismo Ioannis rebaptizatos fuisse, ut dicitur Act. 19

. Quae
doctrina indicat gratiam collatam fuisse sub Ioannis baptismo, quamquam
hoc supra negaverat magister sent. Haeretici etiam nostri temporis bapti-
smum Ioannis non distinguit a Christi baptismo in forma, in materia et
in effectu.
Sed contra est ipse Ioannes dicens:

ego vos baptizo aqua, ille autem
Spiritu, quae contrapositio nulla foret si Spiritum Ioannes daret, ei
quidem nemo dat Spiritum nisi ille a quo procedit. Praecedit autem a
patre, et a filio, quapropter si quid consequebantur confitentes, et paeni-
tentes in baptismo Ioannis illud non erat ex vi baptismi, sed paenitentiae,
et lachrymarum et conpunctione cordis, ut Chris.

docet. Item Aug.

ser. 37 de tempore praedicabat, inquit, Ioannes baptismum paenitentiae in
remissione peccatorum non quod crimina commissa deleret sed quod
emendaret errantes; nam remissio peccatorum Christi gratiae reservabatur.
Unde, et per baptismum Christi dicimur regenerari, et mundari, et adop-
tari in filios quod numquam de Ioannis baptismo dictum est. Igitur quod
dicit Bas. et Cyr.

de remissione in baptismo Ioannis intelligendum est

pagina successiva »

p. 92