Poliziano, Angelo

Angeli Politiani in Georgica Vergilii commentarium

autem odoratissimum; ex quo interiectum vesti tineas necat.
Fertur autem venenis contrarium, quod tritum cum vino
purgatione virium suarum bibentes servat. Generantur autem
in Perside omni tempore mala citrea. Alia enim praecarpuntur,
alia item maturescunt'. Vides hic citreum nominari et omnia
signa poni quae de eo Vergilius dixit, licet nomen citrei ille
non dixerit. Nam et Homerus, qui citreum †τίου ostendit esse
odoratum pomum:

τίου ἀπὸ καλὸν ὀδώδδι.
Et quod ait Oppius inter vestem poni citreum, idem significat
et Homerus cum dicit εἵματα .., hinc et Naevius
poeta in Bello Punico ait '

citrosam vestem'».
Athenaeus libro 3°

: Κίτριον. Περὶ τούτου
πολλὴ ζήτησις ἐνέπεσε τοῖς Δειπνοσοφισταῖς, εἴ τίς ἐστιν
αὐτοῦ μνήμη παρὰ τοῖς παλαιοῖς. Et ait quod Iuba Mauru-
siorum rex sic meminit vir πολυμαθέστατον, ἐν τοῖς Περὶ Λι-
βύης συγγράμμασιν, qui ait vocari ab Afris μῆλον Ἑσπερικόν,
unde et Herculem tulisse in Graeciam τὰ χρύσεα διὰ τὴν
ἰδέαν λεγόμενα μῆλα. Ὅτι ἐς τοὺς Διὸς καὶ Ἥρας λεγομένους
γάμους ἀνῆκεν ἡ γῆ, ait Asclepiades ἐν ξώ Aegyptiacon.
Deinde asseritur non inveniri apud antiquos nomen citrii sed
rem ipsam. Nam ὑπὸ Ἐρεσίου Θεοφράστου in Plantarum
Historia, libro 4, legitur:

Ἡ δὲ Μηδία χώρα, καὶ ἡ Περσὶς ἄλλα ἔχει πλείω καὶ τὸ μῆλον τὸ
Περσικὸν ἢ Μηδικὸν καλούμενον. Ἔχει δὲ τὸ δένδρον τοῦτο φύλλον
μὲν ὅμοιον καὶ σχεδὸν ἴσον τῷ τῆς δάφνης ἀνδράχνης καὶ καρύας,
ἀκάνθας δ' οἵας ἄπιος ἢ ὀξυάκανθος, λείας δὲ καὶ ὀξείας σφόδρα καὶ
ἰσχυράς. Τὸ δὲ μῆλον οὐκ ἐσθίεται μέν, εὔοσμον δὲ πάνυ καὶ αὐτὸ καὶ
τὰ φύλλα τοῦ δένδρου· κἂν εἰς ἱμάτια τεθῇ τὸ μῆλον, ἄκοπα διατηρεῖ.
Χρήσιμον δὲ ἐπειδὰν καὶ τύχῃ τις πεπωκὼς θανάσιμον φάρμακον (δοθὲν

pagina successiva »

p. 107