Pontano, Giovanni Gioviano

Actius

Hoc autem usu venit propter accentus ipsos, qui numerum augent,
quod manifesto cernitur in his qui subsequuntur versibus, neque enim
eam retinent magnitudinem:
«

Regia portabat Tyriis duce laetus Achate»;
«

Insontem infando indicio, quia bella vetabat»;
«

Praedixit, vobis furiarum ego maxima pando»;
«

Dant maria et lenis crepitans vocat auster in altum».
Contra quod inest subsequentibus pondus:
«

Insideat quantus miserae Deus, at memor ille»;
«

Et campos ubi Troia fuit, feror exul in altum»!
Item:
«

Olli somnum ingens rupit pavor ossaque et artus»;
«

Et Bellona manet te pronuba, nec face tantum».
Magna quoque inest et huic gravitas tum propter finale mono-
syllabum tum etiam propter explosionem:
«

Vertitur interea coelum et ruit Oceano mox»;
longe huic alteri maior propter terna tetrasyllaba eaque dactylica,
etiam ad solutionem ipsam adiecto monosyllabo, qui numerum ipsum
profluentem sistat:
«

Incipiunt agitata tumescere et aridus altis»,
cui numero ne syllabarum quidem annominatio defuit, ut ante
diximus. Denique quid hoc ipso versu luculentius:
«

O patria, o divum domus, Ilium, et inclyta bello
Moenia Dardanidum»?
Prae se fert supercilium quasi quoddam et hic:
«

Aspectans silvam immensam et sic ore profatur»;
cum enim explosio tum monosyllaborum duplicitas spondaicis ipsis
numeris pondus adiiciunt; quod idem praestant dactylicis in illo:
«

Lapsa cadunt folia, aut ad terram gurgite ab alto»,

pagina successiva »

p. 180