Pontano, Giovanni Gioviano

Actius

remoretur sonum ac verba interrumpatque sermonem ac concidat
orationem ipsam:
«

Nunc morere; ast de me divum, pater atque hominum rex
Viderit».
Quid enim est hoc ipso versu aut haesitantius, aut verbis interru-
ptius, aut numeris etiam concisius? Quae quidem omnia praestan-
tissimo cuique ingenio summa cura videnda esse censeo.
Quin etiam idem ipse Virgilius quacunque posset arte, auribus
ut satisfaceret, Graecos imitatus struxit quandoque tres simul voces
in e desinentes, ut: «

Quattuor ex omni delectae classe carinae», et:
«

Stant terrae defixae hastae». Alibi quatuor, ut: «

ite solutae / Ite deae
pelagi». Quid cum dixit: «

Degere more ferae»? An est qui inficias
eat numerum hunc summo fuisse studio conquisitum?
Aliquando tres item coniunxit voces eadem a vocali exordientes,
ut: «

Insulae Ionio in magno», et: «

Ire iterum in lacrimas». Ali-
quando etiam diversas diversa a vocali incipientes, ut: «

Regum
aequabat opes animis». Quid cum dixit: «

omnes uno ordine habe-
tis Achivos»? Illud vero omnino Homericum: «

Glauco et Panopeae
et Inoo Melicertae». Est et hoc tenerrimum in aures suavitatis in-
fundibulum: «

lacerum crudeliter ora /Ora manusque ambas»; et alibi,
ut: «

vultum vidit morientis et ora / Ora modis Anchisiades pallentia
miris».
Neque parum etiam neque insuaviter mulcetur auditus nume-
rique ipsi condiuntur ubi ultimae versuum dictiones itemque primi,
secundi, tertii et quarti loci invicem consonant in ultimis syllabis, ut:
«

Stringentem ripas et pinguia culta secantem»;
«

Venerat extinctam ferroque extrema secutam»;
«

Vix adeo agnovit pavitantem et dira tegentem»;
«

longarum haec meta viarum»;
«

Ad terram misere aut ignibus aegra dedere»;
«

Vinta recusantum et sera sub nocte rudentum»;
«

Ad genitorem imas Erebi descendit ad umbras».

pagina successiva »

p. 186