Nicolaus Cusanus

De docta ignorantia

alia non esse minora. Et quia quaelibet pars infiniti est infinita,
necessarium est omnem triangulum, cuius unum latus est infinitum,
alia pariformiter esse infinita. Et quoniam plura infinita esse non
possunt, transcendenter intelligis triangulum infinitum ex pluribus
lineis componi non posse, licet sit maximus verissimus triangulus,
incompositus et simplicissimus; et quia verissimus triangulus, qui sine
tribus lineis esse nequit, erit necessarium ipsam unicam infinitam
lineam esse tres et tres esse unam simplicissimam. Ita de angulis,
quoniam non erit nisi angulus unus infinitus, et ille est tres anguli et
tres anguli unus. Nec erit iste maximus triangulus ex lateribus et
angulis compositus, sed unum et idem est linea infinita et angulus;
ita quod et linea est angulus, quia triangulus linea.
Adhuc, poteris te iuvare ad huius intelligentiam per ascensionem a
triangulo quanto ad n–quantum. Nam omnem triangulum quan-
tum habere tres angulos aequales duobus rectis manifestum est; et
ita, quanto unus angulus est maior, tanto alii minores. Et licet angulus
unusquisque possit augeri usque ad duos rectos ex-
clusive et non maxime secundum principium primum
nostrum: admittamus tamen, quod maxime augeatur
usque ad duos rectos inclusive, triangulo permanente.
Tunc est manifestum triangulum unum angulum habere,
qui est tres, et tres esse unum.
Pariformiter videte poteris triangulum lineam esse,
quoniam, cum omnia duo latera trianguli quanti sint
simul iuncta tanto tertio longiora, quanto angulus, quem
faciunt, est duobus rectis minor, ut angulus bac quia
duobus rectis multo est minor, hinc linea ba et ac

simul iunctae multo longiores bc. Igitur quanto angulus ille maior
fuerit, ut bdc, tanto minus vincunt lineae bd et dc lineam bc, et
superficies minor. Quare si per positionem angulus valeret duos
rectos, resolveretur in lineam simplicem totus triangulus.

pagina successiva »

p. 28