Ficino, Marsilio

De vita

quando Mercurius Saturnum in Aquario subit, in nona coeli plaga vatici-
nium designante; ascenditque Geminorum sidus, significans prophetas (ut
aiunt), Mars a Sole comburitur, nec Mercurium intuetur; Sol tamen aspicit
coniunctionis illius locum; Venus interca aliquem obtinet angulum, occiden-
talis est et potens; Luna ex trigono gradum aspicit ascendentem, similiterque
Saturnus. Haec illi.
Ego autem primo quidem ex beati Thomae

sententia puto, si modo sta-
tuas loquentes effecerint, non simplicem ipsum stellarum influxum ibi for-
mavisse verba, sed daemonas. Deinde si forte contigerit eos in eiusmodi sta-
tuas ingredi, non arbitror hos ibi per coelestem influxum fuisse devinctos,
sed sponte potius suis cultoribus obsecutos, denique decepturos. Nam et na-
tura superior ab inferiore conciliatur quidem aliquando, sed cohiberi nequit.
Et dispositio illa siderum paulo ante descripta concurrere forte non potest.
Quamvis autem daemones astronomica ratione statuis non includantur, ta-
men ubi per cultum eis exhibitum praesentes extiterint, Porphyrius

ait eos
regulis astronomicis oracula reddidisse, atque ideo frequenter ambigua — et
merito, quoniam Iamblichus

probat prophetiam veram atque certam nec
malis daemonibus convenire, nec humanis artibus vel natura, sed spiratione
divina purgatis mentibus provenire.
Sed ad Mercurium, immo ad Plotinum iam revertamur. Mercurius sacer-
dotes ait accepisse virtutem a mundi natura convenientem, eamque miscuisse.
Secutus hunc Plotinus

putat totum id anima mundi conciliante confici posse,
quatenus illa naturalium rerum formas per seminales quasdam rationes sibi
divinitus insitas generat atque movet. Quas quidem rationes appellat etiam
deos, quoniam ab ideis supremae mentis nunquam destituuntur. Itaque per
rationes eiusmodi animam mundi facile se applicare materiis, quas formavit
ab initio per easdem, quando Magus vel sacerdos opportunis temporibus ad-
hibuerit formas rerum rite collectas, quae rationem hanc aut illam proprie
spectant, sicut magnes ferrum, reubarbarum choleram, crocus cor, eupato-
rium spodiumque iecur, spica muscusque cerebrum. Fieri vero posse quan-
doque, ut rationibus ad formas sic adhibitis sublimiora quoque dona descen-
dant, quatenus rationes in anima mundi coniunctae sunt intellectualibus
eiusdem animae formis, atque per illas divinae mentis ideis. Quod et Iam-
blichus

approbat, ubi de sacrificiis agit. Qua de re alibi nos opportunius

pagina successiva »

p. 390