Valla, Lorenzo

Antidotum in Facium

tum ideoque scripta sua illum Tironi liberto relegenda fere tra-
didisse, admonitum forte aliquo huiusmodi errato quale est quod
in prima contra Verrem actione, intra primos statim versus, ut
Pedianus notat, admisit solecismum, inquiens: '

Siquis iudices
aut eorum qui adsunt forte mirantur me qui tot annos in causis
iudiciisque publicis ita sim versatus ut defenderim multos, le-
serim neminem, repente mutata voluntate ad accusandum de-
scenderim', cum dicere deberet 'ad accusandum descendisse'.
Quod si huiusmodi error in tantos viros cadit, non ignoran-
tia, quod absit, sed securitate quadam, ut in loco perfacili, quan-
to tolerabilius erit in librario celeriter scribente et in me celerius
legente? presertim facili occasione mutandi ultimam litteram
dictionis precedentis in eam a qua inciperet sequens, quod est
usitatissimum, ut in tuis verbis finiendi eadem vocali substanti-
vum qua suum adiectivum sibi iunctum finiebatur. Quo
fit ut si vis me tibi tui peccati dare veniam, des invicem mihi
tu mei, siquod meum est, dum intelligas multo te stultius in
hoc labi, qui scias tua scripta in manus adversarii ventura et
illum in tali genere insecteris, quam me qui prima deformatum
opus manu ei viro privatum ostendi cuius sapientiam, non ele-
gantiam multam sciebam. Illud, autem, librario aut incu
rie quod plane obsoletum et barbarum est assignare non potes,
in quo non semel laberis, quod subiunctivum ponis pro indica-
tivo: 'Sed illud puto magis somniaveris', quod dicere debebas
'sommasti' (nam nemo aliter locutus est), aut adiecta coniun-
ctione 'puto quod somniaveris'. Sed ut suspicor cum hec dice-
res vere somniabas. At etiam pergis ad ineptias.
«

Per id tempus temptata. Ubique hoc participium per m
et p litteras scribis, nescius illiid non a 'temno', sed a 'teneo'
duci, quod supinum facit 'tentum' per n solam; sic etiam 'tento'

pagina successiva »

p. 46