Valla, Lorenzo

Antidotum in Facium

Hoc quidem incomposite et ineleganter a te dictum: est enim
ambiguus et obscurus sermo et contorte prolata sententia. Ne-
que enim isto modo dicendum fuit, sed sic potius: 'Itaque magis
innodasse questionem quam solvisse vel explicasse visus est'.»
An idem est 'magis innodare' quam 'minus solvere'? item
'magis solvere' quam 'minus innodare'? Quid enim, si de me,
qui vos duos minimum et amo et metuo, dicam: 'quidam vos
minus metuit quam odit', tu tanquam ambigue, obscure, con-
torte locutum sic corriges: 'quidam magis vos odit quam metuit',
quasi multum metuam, plus oderim, ut quod ego imminuen-
dum putavi, tu me nolente exaugeas? Alia est ergo hec, alfa
illa sententia. Sed agam potius exemplis tecum, qui tan-
quam ratione vaces, nulla potes ratione pervinci. Cur M. Tul-
lius inquit: '

Ego vero me minus diu senem esse vellem, quam
esse senem antequam essem' et alibi: '

Quod si in alterutro pec-
candum sit, malim minus timidus quam parum prudens vide-
ri'? Cur Plinius in secundo Naturalis Historie: '

Neque omnium
rerum afferri posse causas minus minim est quam constare in
aliquibus'? Cur Titus Livius: '

In Fabio minus in bono
constans quam novum in malitia ingenium esse' et iterum:
'

Magis vereor ne parum inde glorie quam ne nimium belli sit'
et iterum: '

Nihilo militie quam domi melius respublica admi-
nistrata est'? Cur non dixit: 'multo melius domi quam militie
res publica administrata est?' Nempe quia diversa erat futura
sententia: quod item in nostris verbis usu venit. Hec pro
me. Cur autem tu 'incomposite, ineleganter, contorte', cur 'ser-
monem', deinde 'sententiam', cur 'prolatam contorte senten-
tiam', potius quam 'contortam sententiam' dixeris imperitia
tua viderit.

pagina successiva »

p. 136