Valla, Lorenzo

Antidotum in Facium

Liber primus

I

Vane ligus frustraque animis elate superbis,
nequiquam patrias temptasti lubricus artes,
nec fraus te incolumem fallaci perferet Auno.
Virgilianis te versibus ideo compellare volui quod te li-
gurem, me romanum professus nomine isto ligustico mihi in-
sultasti et, quasi te iuvet cum romano pugnare, nulla prorsus a
me lacessitus iniuria, bellum intulisti, vir litigiosus semper et
durus ac certaminis ubique quam pacis amantior; utque
antehac in alios, ita nunc in me invectus es, cassas quasdam et
inanes irarum causas fingens quo fulgorem meum opteras, quo
viam tibi ad lucra munias, quo denique aliquid gloriole compa-
res, more veterum adolescentium in causis forensibus auspican-
dis, qui, ut se disertos, ut probos, ut rei publice studiosos osten-
derent, claros viros in iudicium vocabant, criminibus respon-
suros. Quo deterior mihi certaminis huius conditio propo-
nitur quod colluctandum habeo cum adolescente, non annis
adolescente, sed sensu, sed temeritate et qui '

cum victus erit -
quemadmodum est apud Ovidium - mecum certasse feretur',
ut maior gloria secutura sit eum victum quam me victorem.

Turpe quidem contendere erit, sed cedere visum / turpius,
ut idem inquit. Utcunque tamen, et si pacem semper bello
preoptavi, cuius rei fides est quod scriptis meorum temporum

pagina successiva »

p. 3