Addecet et solium semper super omnia celsum, | |
Et maiestatem immensam sine margine templum. | |
Ut varias tamen usque adeo species animantum | |
Terra dedit, paucis humana est forma tributa, | |
Perpaucique homines veri sunt, quique deorum | |
Alta inter multos habiti sunt indole digni; | |
Non aliter talpas hinc contemplabere, dium | |
Sicubi in aethereum aspectum adventasse licebit, | |
Horrentes iterum telluris fodere dorsum | |
Matris, tentabunt veterem adremeare cavernam. | |
Nocturnus Bubo, dirum mortalibus omen, | |
Ut primum Cypriam viderit claro ex oriente | |
Surgentem, et valvas, rapida vertigine, matri | |
Adproperae rerum, Phoebi monstrare parentis, | |
Non feret ille Iovem refugax pervadere apertum. | |
Armentum, cui iniunctum colere antra Acherontis | |
Atque interdictum est sublimem tollere vultum, | |
Incurvo ad Orcum ventre, et cuiusque serenae | |
Lampadis aspectus, cornu imperiosa recurvo, | |
Hoc adiget noviter, revocabitque illud Erynnis. | |
Porro felici cognata animantia soli, | |
Antrorum ad umbras, noctis fugientia ab umbris, | |
Ad tenebrasque sinus materni, quando molestae | |
In noctis finem trahit orbita temporis illa, | |
Sublatis sublime oculis, animoque refecto, | |
Respirant, grates vicibus referuntque benignis, | |
Insueto cordis plausuque Orientis adorant | |
Atria, de quorum stabulis crinitus Apollo |