Della Porta, Giovan Battista

Coelestis Physiognomoniae libri sex

Caput II.
Facie et corpore deformes quid praestent.

Porphyrius, platonicus phylosophus, quorum animi iniqui sunt,
corpora item deformia habere dixit: nobisque natura datum est, ut
contemptui nobis sint qui turpi corpore aut non ita eleganti; contra,
qui corpore formoso statim veneremur et diligamus, usque adeo ut si
duo aliqua animi dote insigniti sint, longe magis existimemus in for-
mato, quam in turpi. Idque etiam sensit Virgilius:

Gratior et pulchro veniens in corpore virtus.
Pythagoras existimabat corporum structuram ingeniis non dissimi-
lem et distorta membra distortum, ferre animum eumque pravitate et
passionibus immutatum, corpus conforme sortiri. Ob id scholae suae
apposuit titulum ne quis eo compange male constructa deformique
vultu ingrederetur, pro certo habens, naturae secreto, nulli corpori
vitium accidere nullaque corporis pravitatem quin animi vitium intem-
perantiamque sequatur. Nec solum mala existimantur quae deformia,
sed inauspicatissima sunt, occurrens cuipiam distortus, mali ominis, si
formosus boni. Brutus apud Philippos infaustum pugnae exitum sibi
significari praedixit, cum procedentibus aciebus deformi Aethiopi
occurrisset, ut ex Plutarcho habetur. Simile accidit Hadriano impera-
tori ex occursu distortissimi Aethiopis, omnia sibi extrema ingruere
coniecit.
Ad id Iuvenalis:

Et cui per mediam nolis occurrere noctem.
Legitur etiam de Agesilao Spartarum rege claudo, cui ab oraculo
pronunciatum est belli exitium:

Sis invicta licet tibi dico comparta cavebis,
Ne claudo victrix patiare incommoda rege,
Includent subito multo cum tempore morbi.
Et saevo bellum prosternens omnia fluctu.

pagina successiva »

p. 158