Bodin, Jean

Colloquium Heptaplomeres. De rerum sublimium arcanis abditis

Qua voce principes ac magistratus perterriti ieiunia, supplicationes, poeni-
tentiam indixerunt.

Et vidit Deus, inquit propheta, quod a fla-
gitiis abstinerent et misertus est illorum, ne calamitatem,
quam decreverat, inferret. Illud etiam animadversione dignum, quod
princeps edicto rationem subiiciens: Quis, inquit, affirmare audeat,
num Deus nostri miserturus sit? At pro Deo Mithram sive Ba-
halem colebant, Deum tamen aeternum flexerunt.
Fridericus: Poenitentia quidem scelerum praeteritorum ac ieiuniis
propitium habuere creatorem, non cultu Solis.
Senamus: Nisi gentium sacra aeterno Deo grata fuissent, cur ne-
glectis sacris frugum calamitate, morbis popularibus, bellorum offensionibus
populi conflictarentur? Cur item eos, qui summa sollicitudine sacra Deorum
procurarent, qui mortuos homines ac statuas colerent, videmus imperiis,
honoribus, victoriis, summa rerum omnium affluentia fuisse cumulatos? Et
quidem Polybius scribit, Romanorum imperium nulla re magis quam reli-
gione crevisse. Quod M. Tullius diserte affirmans:

Maiores, inquit, nostri
nec robore Gallos, nec multitudine Hispanos, nec artibus
Graecos, nec calliditate Poenos, nec sensu naturali Italos,
sed religionis ac Deorum metu freti ac sacrorum cultu su-
perarunt. Quid Papinianus, Deus Iurisconsultorum: Summa ratio est, in-
quit, quae pro religione facit, quae Deorum sacra, cum fieri desiissent, ex-
oriente religione Christiana, civitates ac respublicas toto terrarum orbe ingentibus
calamitatibus conflictari coeperunt, ut Graecos et Latinos acerbissimas querelas
numini Christiano obiecisse scribat Justinus. Quam quidem crimina-
tionem ut dilueret Augustinus, libros de civitate Dei scripsisse fertur, non
aliam ob causam, quam ut a gravi illa contumelia sive vera sive falsa
Christianos vindicaret, quibus Deorum omnium contemtus obiiciebatur.
Salomo: Eadem haec fuit Israëlitarum, qui duce Jeroboamo aeterni
Dei cultum deseruerant, querela: Ex quo sideribus ac coelestibus illis lumi-
nibus sacra facere destitimus, ab omni felicitate deserti, calamitates ac mi-
serias ingentes pertulimus. Gravius etiam argumentum est, quod qui sacra
Deorum diripuerant, calamitosos exitus semper habuerunt. Neque enim solus
Luc. Flaccus, Antiochus Nobilis, Menelaus, M. Crassus, Herodes, Gabinius, qui
sacratum aeterno Deo Hierosolymis aurum expilaverat, sed etiam Q. Caepio
consul, Brennus, sacrilegi Phocenses, Achas caeterique, qui templa daemonum
diripuere, funestissimis casibus perierunt. Inde aurum Tholosanum veterum
proverbio usurpatum.

pagina successiva »

p. 123