Agrippa von Nettesheim, Heinrich Cornelius

De occulta philosophia libri tres

<Ioannes Tritemius abbas divi Iacobi Herbipolis quondam Span-
hemensis suo Henrico Cornelio Agrippae ab Netteszheym salutem
et charitatem.>

<Opus tuum, ornatissime Agrippa, De occultiore philosophia praenota-
tum, quod nobis examinandum per latorem praesentium obtulisti,
quanta cum voluptate susceperimus nec lingua mortalis unquam
potest exprimere nec scribentis calamus reserare. Admiratione ma-
xima ducimur super eruditione tua non vulgari, qui et iuvenis tam
secreta penetras et arcana multis etiam viris doctissimis abscondita
non solum pulchre ac vere, sed etiam proprie et ornate proferre in
lucem potuisti. Unde imprimis tuae ad nos benevolentiae gratias
agimus et, si poterimus unquam, pro viribus indubitanter refere-
mus gratias. Tuum opus, quod nemo doctissimorum etiam virorum
satis laudare sufficiet, probamus. Deinde, ut studio pergas in altiora
quo coepisti nec sinas tam excellentes ingenii tui vires otio tepescere,
te qua possimus instantia monemus, petimus et rogamus, quatenus
et tuo te labore ad meliora semper exercites et lumen verae sapien-
tiae, quo maxime et divinitus illustraris, etiam ignorantibus
demonstres. Nec te retrahat a proposito quorumcunque considera-
tio nebulonum, de quibus vere dictum est:

"Bos lassus fortiter figit
pedem", cum nemo sapientum iudicio veraciter doctus esse queat,
qui in unius duntaxat facultatis rudimenta iuravit. Te autem Divini-
tas ingenio donavit et amplo et sublimi: non ergo boves imiteris sed
volucres, nec circa particularia arbitreris tibi esse morandum, sed
universalibus confidenter intendito animum. Tanto enim quisque
doctior esse putatur, quanto ignorat pauciora: ingenium verum
tuum ad omnia pleniter aptum non paucis nec infimis, sed multis
et sublimioribus est rationabiliter occupandum. Unum hoc tamen
te monemus custodire praeceptum, ut vulgaria vulgaribus, altiora
vero et arcana altioribus atque secretis tantum communices amicis:
da foenum bovi, saccarum psitaco tantum — intellige mentem, ne
boum calcibus (ut plerisque contingit) subiiciaris. Vale, foelix

pagina successiva »

p. 72