Agrippa von Nettesheim, Heinrich Cornelius

De occulta philosophia libri tres

tanquam omnium iudicio ream iudicatam — deplumatam ac lacera-
tam fuisse. Recitat etiam de quodam equo, qui cum ignorans cum
matre sua concubuerat, postea id deprehendens, ipsum sibi propriis
dentibus genitalia abscidisse, tanquam vindicantem in se incestum;
<similia de equis recitant Aristoteles, Varro et Plinius.> Narrat ipse
Plinius

de aspide quadam simile factum; quae, cum ad mensam cui-
usdam veniens in Aegypto quotidie aleretur, enixa catulos quorum
ab uno filius hospitis interemptus est, illa reversa et cognita culpa,
necem intulisse catulo nec postea in tectum id reversam fuisse. Iam
his exemplis videmus quomodo super animantia quaedam
praesagiorum lumina descendere possunt, velut signa rerum in
eorum gestu, motu, voce, volatu, incessu, cibo, colore et eiusmodi
constituta. Nam, iuxta Platonicorum doctrinam, est rebus inferiori-
bus vis quaedam insita, per quam magna ex parte cum superioribus
conveniunt, unde etiam animalium taciti consensus cum divinis
corporibus consentire videntur atque his viribus eorum corpora et
affectus affici, quarum nomine suis adscribuntur numinibus. Con-
siderare igitur oportet quae animantia sunt saturnalia, quae refe-
runt Iovem, quae Martem et sic de singulis et secundum eorum
proprietates elicere praesagia. Sic quae Saturnum referunt et Mar-
tem, dirae omnes dicuntur et ferales aves, ut noctuae, ululae et
caeterae quas supra recitavimus; bubo quoque, quia avis saturnalis
solitaria et nocturna, inauspicatissimi ominis esse fertur, de qua ait
poëta:

Foedaque sic volucris venturi nuncia luctus
Ignavus bubo, dirum mortalibus omen.
Cygnus vero avis deliciosa, venerea atque etiam Phoebo sacra,
felicissimi dicitur esse praesagii, praesertim in auspiciis nautarum,
quia aqua non mergitur; unde canit Aemilius:

pagina successiva »

p. 198