Agrippa von Nettesheim, Heinrich Cornelius

De occulta philosophia libri tres

nunc gravioribus tonis lascivos, furentes, iratos cohibebant; sic
David furentem Saulem cithara repressit, sic Pythagoras luxurio-
sum adolescentem ab immoderata libidine revocavit, sic Timotheus
Alexandrum regem excitavit in furorem rursusque repressit. <Nar-
rat Saxo Grammaticus in Historia Danica

de quodam musico, qui
sonorum modulis tanta vi homines in amentiae furorem se posse per-
trahere iactabat, ut audientium nemo mente constare posset; cum-
que regis iussu praestare effectum compelleretur, animorum habitus
sonorum varietate inflectere aggressus, inusitatae severitatis con-
centu edito, prima specie audientes veluti moestitia et stupore com-
plevit, deinde vegetioribus sonis severitate in plausum permutata ad
iucundiorem mentis statum petulantioresque corporis motus ges-
ticulationesque inflectebat, postremo acrioribus modis ad tantum
amentiae spiritum concitavit, ut furor ad rabiem usque et temerita-
tem processerit.> Legimus etiam eos, qui in Apulia a phalangio tacti
sunt, stupescere exanimesque iacere, donec certum sonum audie-
rint, quo quisque suo audito saltat apte ad numerum ac convalescit
atque postea, si post longum tempus consimilem sonum audierit,
subito concitatur ad saltum. <Et creditum est, Gellio teste,

ischiacos
cum maxime dolent, tibiae modulis minui dolorem; narrat idem ex
Theophrasto viperarum morsibus adhibitum tibiae modulamen
mederi; et Democritus ipse fatetur tibiarum concentum plurimis
hominum morbis fuisse medicinam.>

De sono atque concentu et unde illis mirabilitas in operando. Cap. XXV

Esse praeterea in sono virtutem ad coelestia dona capienda non
negabimus, si cum Pythagora et Platone senserimus coelum harmo-

pagina successiva »

p. 323