Agrippa von Nettesheim, Heinrich Cornelius

De occulta philosophia libri tres

Cum itaque, Princeps illustrissime, divinus atque immortalis tibi
datus sit animus, qui cum divinae providentiae benignitas, proclive
fatum et naturae liberalitas te taliter dotarunt, ut mentis acumine et
sensuum incolumitate rerum naturalium amoena spectacula su-
blimesque coelorum aedes difficilimosque rerum divinarum adytus
intueri, scrutari, contemplari, discernere et diiudicare valeas, tanta-
rum virtutum tuarum necessitudine tibi devinctus, debitor sum
etiam quae divinae ac ceremonialis magiae mysteria

"sine fictione
didici", veris sententiarum definitionibus

"sine invidia communi-
care et intelligentiam eorum non abscondere" quicquid de his isiaci
Aegyptiorum veteres sacerdotes ac Chaldaei Babyloniorum prisci
vates atque cabalistae Hebraeorum divini sapientes, tum Orphici,
Pythagorici et Platonici, Graecorum profundissimi philosophi, tum
Indorum Bragmani, Aethiopum Gymnosophistae ac nostrae religio-
nis intemerati theologi tradiderunt et qua verborum vi, qua si-
gnaculorum potentia, quibus benedictionum et imprecationum car-
minibus, qua observationum virtute tam stupenda et admiranda
prodigia olim operati fuerint in hoc tertio Occultioris Philosophiae libro
tibi intimantes et quae vetustatis squalore obsita et oblivionis
caligine velut Cimmeriis tenebris hucusque involuta iacuerunt ad
lucem exponentes. Plenum igitur nunc et integrum his tribus libris
Occultioris Philosophiae sive Magiae tibi reddimus opus, quod nos per-
vigili cura atque animi pariter et corporis labore, cum maximo
etiam conatu perfecimus, sermone licet incultum, re tamen plane
arduissimum. Quare hanc unam veniam me praefatum volo, ne
orationis gratiam sermonisque elegantiam in his libris requiras,
quos olim iuvenili aetate, cum esset adhuc sermo rudis informisque
oratio, scripsimus atque nunc non orationis contextum, sed senten-
tiarum seriem duntaxat recognovimus; minus enim elegantiae
sermonis studuimus, succedente in eius locum ubertate materiae,
satisque nos officio nostro perfunctos esse arbitror si, quae de
magiae arcanis referre polliciti sumus, pro virili nostra praestiteri-
mus et a munere tibi debito conscientiam nostram liberaverimus.
Sed cum nullum mihi dubium sit conspiraturos contra me multos
nasutulos sophistas ex his qui se Dei nepotes divinitate plenissimos
iactant et de Sybillae foliis sibi iudicium arrogant, qui haec nostra
(cum ob dissimiles suis labris lactucas insuetumque suis naribus

pagina successiva »

p. 400