Agrippa von Nettesheim, Heinrich Cornelius

De occulta philosophia libri tres

Cypriorum quondam quis summus Deus foret interrogante, Serapi-
dis illi respondisse oraculum illum pro maximo Deo habendum,
cuius caput coelum esset, venter maria, pedes terra, aures in ipso ae-
there locarentur, oculi praefulgentis Solis lumen; cui haud absimile
cecinit Orpheus in his versibus:

Sidereaeque domus rex est et Iupiter ipse,
Principium atque ortus, verum vis una Deusque
Unus et omnipotens regali, in corpore cuius
Singula ponuntur tellus, unda, ignis et aër,
Nox simul atque dies, sapientia primaque origo
At iucundus amor magno hoc in corpore regis
Sunt; Iovis excelsi cervicem nanque videbis
Coeli suspiciens reverentia magnaque tecta.
Hoc caput auricomum flavi de vertice crines
Stellarum rutilant radii, dehinc aurea pandit
Cornua bina caput capitisque similima tauri.
Unum est ortus, ipse occasus...
Et aliud:
Ast oculis fulgens ingenti lumine Phoebus
Lunaque purpureo Phoebi redimita colore
Praescia venturi mens constat regius aether,
Quam strepitus nullus, nec vis, nec fama latere
Arcanumve potest penetratque per omnia victrix.
Praeterea invictum corpus sine fine modoque
Panditur; ast humeri magni quoque pectora lata
Est aer; alas quoque ventis possidet ille.
His ad cuncta volans Euro est velocior ipso.
Tum sacer antiqua matre ex Tellure tumescit
Venter et ex altis consurgit montibus ingens,
Quem medio pontus subcingit rite sonorus.
Ultima praeterea terrarum limina et ampli
Fundamenta globi furibundaque tartara plantas
Esse pedum magni constat rectoris Olympi.
Hic cum sub terris celasset cuncta, deinde
Ex imis repetens in lucem protulit almam.
Universum itaque mundum Iovem arbitrantur atque sane ipsius

pagina successiva »

p. 416