Ficino, Marsilio

Platonica Theologia de immortalitate animorum

iudicavit, daemonis familiaris inspiratione multa praesentiebat,
cuius rei testes sunt Plato

, Xexophon, Antipater Maximus, Apu-
leius. Siquidem Timarchus cum ab eo convivio discessisset ubi
Socrates discumbebat, Socratis daemone prohibente, inde ea
perpetravit, quorum causa est occisus. Charmides in Nemea
certavit vetante Socrate ac certasse paenituit. Critoni contra
Socraticum consilium rusticanti ramulus aliquis percussit ocu-
lum. Idem etiam Socrates dum fugeret una cum aliis nonnullis
hostium, ut ventum est in trivium, eadem qua caeteri fugere
noluit, quia deterrebatur a daemone. Tum quidem ii qui alia
via fugerant in equitatum hostium inciderunt. Aristides et Thu-
cydides aliique permulti quamdiu Socrati propinquabant, etiam
Socrate ipso tacente in philosophiae studiis proficiebant quam-
plurimum daemonis illius instinctu, <et> quanto longius rece-
debant a Socrate, tanto reddebantur ad philosophiam ineptio-
res. Idem cum morti propinquaret, ut scribit Xenophon, prae-
dixit Anyto filium eius, qui tunc modestus videbatur, fore fla-
gitiosissimum, atque ita evenit.
Est et quartus a temperata complexione vacandi modus, siqui-
dem talis complexio nullum infert tumultum alicuius superantis
humoris, qui ad ullam imaginem commoveat phantasiam. Sunt
etiam huiusmodi viri in affectibus suis et actibus moderati, ideo
anima adeo tranquillo vivunt, ut etiam vigilantes supernis subii-
ciantur influxibus, quod Pherecydi Syro, Pythagorae, Plotino di-
citur contigisse. Plotinum prae caeteris admiror qui, ut narrat
discipulus eius Porphyrius

, mores hominum, errata, eventus prae-

pagina successiva »

p. 511 [II, 220]