Telesio, Bernardino

De mari. Liber unicus

[Dedica]	p. 1
Mare non propria natura salsum esse. Caput 1.	p. 2
Mare aquae elementum Aristoteli positum esse. Caput 2.	p. 5
Mare nec tenuium dulciumque partium abscessu, nec calidae siccaeque exhalationis commixtione crassum factum esse salsumque. Caput 3.	p. 9
Mare sui natura salsum esse, et e terra dulcium aquarum ritu, et e propriis oriri fontibus. Caput 4.	p. 10
Mare aquae elementum videri non posse. Caput 5.	p. 11
Quibus motibus et quam ob causam moveri inare Aristoteli videtur. Caput 6.	p. 13
Non recte maris motuum causas ab Aristotele redditas esse. Caput 7.	p. 14
Mare e terra assidue a Sole, at non ex omni tamen, sed e profunda illa educi, et cur crassum calidumque factum est. Caput 8.	p. 17
Cur aquae marinae dulcibus copiosiores, et cur tot illabentibus in ipsum fluviis maius non fiat mare. Caput 9.	p. 19
Motum mari necessarium fuisse, et a quibus intumescit moveturque. Caput 10.	p. 20
Aristoteles Solis vertigini, alii vero diurno Lunae motui maris aestum fluxumque et refluxum attribuunt. Caput XI.	p. 23
Perperam aestus fluxumque et refluxus. Cap. XII.	p. 24
Cur maris aestus fluxusque et refluxus alibi magnus, minimus alibi, et eodem in mari non iidem semper. Caput XIII.	p. 26